مادرانه....به توان دو

وقتی خوابی وقتی صدای نفسهای آرومت من و تا اوج بودن میبره آروم کنارت میخوابم مست میشم از گرمای وجودت به آرامی در آغوش میگیرمت بوسه ای بر روی گونه ی لطیف تر از برگ گلت میزنم به صبح فکر میکنم به صبحی دوباره که با اومدنش من رو از تو جدا میکنه . دلم پر میکشه ، میلرزه طاقت دیدن اشکهای نازنینت و ندارم . دخترک باهوش من اصلاً نمیشه کلکی سوار کرد ، نمیشه حواس جمعت رو ، چشمهای تیزبینت رو به دورتر ها برد و به جای دیگه ای دوخت . این زندگیه این که من و با اشک چشمات راهی کنی و بعد از ظهر با خنده و ذوقت پذیرامون باشی این باعث میشه تمام لحظه هایی که کنارت هستم رو قدر بدونم و برای ثانیه هاش ارزش قائل بشم . دخترک هجده ماهه و بیست و هشت روزه  من مدتیه ...

این که میگن آدم از فردای خودش خبر نداره واقعاٌ درسته این بی خبری از فردا و فرداها میتونه مثبت باشه و میتونه خدایی نکرده منفی . برای ما مثبت بود مشکل ضرر مالی تا حد خیلی زیادی حل شد طوری که من انتظارشو نداشتم . به یه آرامش نسبی بعد از طوفان رسیدیم و همه چیز آروم شد . لحظه تحویل سال سه تایی همدیگرو بغل کردیم و من به پهنای صورت اشک شکر ریختم و از خدا فقط و فقط سلامتی خواستم . علاوه بر سفر شمال ، یه سفر ماجراجویانه هم داشتیم که خیلی عالی بود . پر از تجربه و اتفاقات جالب. با  اتوبوس به اربیل و سلیمانیه رفتیم قبلش فکر میکردم خیلی سخته اما دختر گلمون زیاد اذیت نکرد و با ما همکاری کرد و سفر خوبی شد. واکسن هجده ماهگی هم زده شد دو ر...